Neşterin Müziği

Birden uyandı.O geceyi gördü yine rüyasında.Hayatını mahveden o geceyi.Yavaşça doğruldu ve yataktan çıktı.Camın önüne gitti.2 yıl önceydi.Babası çok küçükken ölmüştü ve annesi ile kalıyordu.Annesi evlenmeyi hiç düşünmemişti.Annesi ile evlenmek isteyen bir adam annesinin onu reddetmesine dayanamayıp onu gözlerinin önünde öldürmüştü.15 yaşındaydı o zamanlar.Su içmek için kalkmıştı yataktan ve annesine bakmak istemişti.Yatağında yoktu annesi ama bir not vardı.Notta ''4 blok ötedeyim bebeğim.Seni seviyorum.'' yazıyordu.Korkmuştu annesinin o saatte o evde ne işi vardı.Odasına gidip üstünü değiştirmişti ve 4 blok ötedeki eve gitmeye karar vermişti.Annesinin neden orada olduğunu bilmek istiyordu.Yavaşça çıktı evden.Sokak bomboştu bütün evlerin ışıkları sönüktü.Yürümeye başladı.Gecenin serinliği,sokağın boşluğu korkutucuydu.Alışkın değildi geç saatlerde dışarıda olmaya.Evden dışarı çıkmazdı pek.2 blok kalmıştı.Yaklaştıkça korkuyordu.Neyden korktuğunu bilmiyordu.Her şey olabilirdi.1 blok.Durdu birden ya annesi değilse o notu bırakan ya başkasıysa ve annesine bir şey yaptıysa ? Saçmalıktı bu.Nottaki yazı annesine aitti.Tekrardan yürümeye başladı.Belkide polise haber vermeliydi.Ne için arayacaktı polisi ''Annem bir not bırakmış ve evde yok gidip nottaki eve bakar mısınız ?'' diyecek hali yoktu ya.Zaten poliste ilgilenmezdi.40 yaşında güzel bir bayan gecenin bu saatinde istediği yerde olabilirdi ve ortada bir tehdit belirtisi de yoktu.Gelmişti.Yürüdüğü yol boyunca ışığı yanan tek ev annesinin notta belirttiği evdi.Evin kapısı da açıktı.Evde kim ya da kimler varsa onu farketsinler istemiyordu.Yavaşça kapıya yaklaştı ve aralıktan içeri baktı.Kimse yoktu.Kapıyı içeri girebileceği kadar açtı.İçeri girdi.Mutfakta bir hareket farketti.Evden dışarı çıktı.Evin etrafından dolanarak mutfağın bahçe kapısının oraya geldi.Annesi diz çökmüştü.Önünde bir adam dikilmiş elinde silah vardı ve sinirliydi.Tam bağıracaktı ki kendini tuttu.Adam bağrınıyordu.Annesi de gergindi.Ve hiç konuşmuyordu.Kafasını öne eğmişti.Adam annesinin başını kaldırdı ve bağrınmaya devam etti.Annesi ise tepkisi duruyordu.Adam silahı annesinin başına dayadı ve silahı ateşledi.O anda donup kalmıştı.Bir kaç dakika öyle şok halinde kaldı.Sonra yola fırlayıp koşmaya başladı nereye gideceğini bilmiyordu.Eve gitmeye karar verdi.Annesinin yazdığı notu aldı ve polis merkezine koştu.Annesinin bu notunun bulduğunu ve o bakmaya gittiğini adamın annesini vurduğunu falan anlattı.Bir kaç polis olay yerine gitti.Kızın haklı olduğunu gördüler.Annesini vuran adam annesinin hemen yanında oturmuş ona bir şeyler söylüyordu.Adamı tutukladılar.Annesi de gömüldü.Bir kaç gecedir bu sahneyi görüyordu rüyasında.Ne oluyorsa iyi değildi.Annesi ile 15 yıl geçirdiği bu evde yalnız yaşıyordu artık.Hiç bir yakınının yanına gitmek istememişti.Büyük annesi ve dedesi her ay ona para ve yiyecek getiriyolardı.2 katlı bu evde tek başına yaşıyordu.Lise 3 öğrencisiydi ve dersleri normaldi.İçe dönük kalmıştı o olaydan sonra.Sadece bir arkadaşı vardı.Oda annesinin ölümünden beri yanında olan Emre idi.Emre ile orta okuldan tanışıyorlardı.Çok yakındılar.Birbirlerinden başka arkadaşları yoktu.Emrenin de anne babası ayrıydı.Babası ile kalıyordu ve babası evlenmek üzereydi.Emre ise üvey annesi ile anlaşamıyor ve o evde kalmak istemiyordu.Esen defalarca ''Evde tek kalıyorum ve ev arkadaşına ihtiyacım var gelsene.'' demişti.Düşünürüm diyordu sadece.Birden irkildi.Kapı çalıyordu.Gecenin bu saatinde bu eve kim gelebilirdi ki ? Korkarak aşağı kata indi ve kapının deliğinden baktı Emre kapıda duruyordu.''Emre'' dedi . Emre iç çekti ve ''Babamla tartıştık ve bende bütün eşyalarımı toplayıp geldim.Bir ev arkadaşına ihtiyacım var diyordun hala var mı ?'' dedi. Esen gülümsedi ve ''Hoşgeldin yeni evine'' dedi.Emre ile kahve eşliğinde dertleştiler.Sonra Emre'ye odasını gösterdi.Uyudular.

*****

İşler istediği gibi gitmemişti.Bu çocukta nerden çıkmıştı.Son cinayetini 8 ay önce işlemişti.Esen'i ilk defa bir markette görmüştü.Boynu o kadar hoştu ki orda neşterle incecik uzun bir kesik açıp kanın akışını seyretmek o kadar .ok istemiştiki.Bir kaç haftadır peşindeydi.Bu geceyi ölüm gecesi olarak seçmişti ama bu çocuk varken olmazdı ya ikisinide öldürecekti ya da vazgeçecekti.O boyunu kesmek istiyordu ve yapacaktı.Bütün mahalleyi öldürmek zorunda kalsa bile.Kanın sıçrayışnı,kurbanın can çekişini defalarca görmüştü.Bu sefer farklıydı.İlk defa genç bir kız öldürecekti.Genelde orta yaşlı kadınları öldürürdü.Yavaşça evin oradan ayrıldı.Yarın her ikisi evde yokken evin kullanılmayan alt odasına geçecekti ver her şeyi ayarlayacaktı. Plan aynıydı tek değişen kurban sayısıydı.

*****

Esen erkenden kalkıp kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçti.Çay koydu kahvatılıkları masaya koydu.Yumurta kızarttı.Emreye seslendi.Daha sonra mutfağı topladı hazırlandı ve evden çıktılar.Aynı okulda oldukları için beraber okula yürümeye karar verdiler ve yol boyunca şakalaştılar.Ama bilmedikleri bir şey vardı.Ve şuan onların sonunu hazırlıyordu.

Emre ile Esen okula geldiklerinde dersin başlamasına 10 dk vardı.Sınıfa geçip oturdular.

*****

mutfağın bahçe kapısı kolay açılabilir olduğundan mutfağın kapısı ile uğraştı ve açtı.İçeri girdi.Elinde tuttuğu çantası ile belirlediği odaya girdi.Bu oda boştu ve kullanılmıyordu.Çantasını açtı ve duvara çivi çaktı. 4 tane.Kelepçeleride çivilere sabitledi.Katlanabilir masasını da çıkarttı ve kelepçeleri astığı duvarın karşısına koydu.Neşter setinide masanın üstüne bıraktı.Dışarı çıktı.Acıkmıştı ve bir şeyler yemek istedi.ilk bulduğu lokantaya girdi. Katillerde acıkabiliyor.Garson kadında hoştu aslında ama boyun kısmı kötü duruyodu.Öldürmek için kötü bir seçim.Siparişini vermek için kasanın olduğu yere yaklaştı.Siparişini verdi,ücretini ödedi sert bir sesle ''Paket olsun.'' dedi.Beklemeye koyuldu.Böyle yerlerde yemek yemeyi sevmiyordu.Evine gidecekti.Orada yiyecek sonra da ... sonra da yapması gerekeni yapacaktı.Kasada ki bezmiş halde duran şişman adamın siparişiniz hazır demesi ile irkildi.Siparişlerini aldı.Yine bekleriz diyordu kapıdaki maskot.Anca beklersiniz demek istedi.Sustu ve yürüdü.Biraz dolaştı.Zaman geçsin istiyordu.Sonra evine gitti.Normal insanların içinden geliyordu oda.Bir işi vardı,evi vardı tek farkı ek mesleği olmasıydı.Yemeğini yedikten sonra yanına temiz kıyafet alarak evden çıktı.Hem zamanın geçmesi hem de polis soruşturmaya başladığında yakalanmamak için araba kullanmayacaktı.Sonbahar serinliğinde yürümeye başladı.

*****

Hayatını tam düzene sokmuş.yalnızlığını göndermişken hayatının mahvolacağını bilmiyordu.Sonuna doğru gittiğinin farkında değildi.Emre ile yürürlerken ''İçimde kötü bir his var.'' demişti.Emre durmuş ellerini omzuna koyarak ''Rüyalardan fazla etkilendin kafanı biraz rahat tutmaya çalış'' demiş sonrada sarılmıştı.Esen de öyle olduğunu umarak sarılmıştı.Yürümeye devam ettiler.Gerçekten abatıyordur,hiç bir şey yoktur ve rüyalardan fazla etkilenmiş olabilirdi ya da kötü şeyler olacak olabilirdi.İçindeki kötü duyguyu ne olursa olsun atamıyodu.Defalarca denemesine rağmen.son derste içinde hissetmişti.En son böyle hissettiğinde annesi ölmüştü.Emre'ye her şeyi itiraf etmeyi düşündü sonra vazgeçti.Emreye lise 1'den beri aşıktı.Annesi ile bu konuyu defalarca konuşmuşlardı annesi çok geç olabilir diyordu.Gerçekten geç olmuştu.Tekrar sarılsın istedi birden.Vedalaşmaları gerekiyormuş gibi.Birden aklına Emre'ye verdiği odada günlükleri olduğunu hatırladı.Emre eve gidince yerleşmeye başlayacaktı.Onları ordan almalıydı.Emrenin eline geçmemeliydi.Emre'ye döndü ve ''Markete gidip abur cubur alsan film izleriz'' dedi.Emre itiraz etmedi güldü ve markete doğru yöneldi .Esen birden koşmaya başladı.Eve gitmek istiyordu.Evde onu ne beklediğini bilmeden.Kapıyı acele ile açtı ve içeri girdi tam merdivenin ilk basamağına adım atmıştı ki burnun keskin bir koku duydu ve gözleri kapandı.

*****

Kız eve tek gelmişti.çocuk daha sonradan gelebilirdi hazırlıklı olmalıydı.Kız tam merdivenleri çıkacakken hızlı bir şekilde elindeki pamuğu burnuna götürdü.Kız bayıldı.Kucağına aldı ve hazırladığı odaya geçti.Kızı kelepçeledi.Ağzını bir kumaş parçası ile bağladı.Çocuk gelmeden bu işe başlayamazdı.10 dk sonra tekrar kapı sesi duydu.Çocuk gelmiş olmalıydı.Çocukta elindeki poşetler ile mutfağa yöneliyordu ki onunda burnuna pamuğu dayayıp bayılttı ve kelepçeledi.Ağzını kumaş parçası ile bağladı.Uyanmalarını bekleyecekti.Çocuğun getirdiği poşetlere baktı ve bir cips paketini aldı,açtı ve salona geçti.Televizyonu açtı.işlerin bu kadar hızlı gelişmesini beklemiyordu ama oldu işte.Kalktı ve gezindi.Dolapları falan karıştırdı.Bir yığın kağıt dikkatini çekti.Kıza aitti bunlar.Annesinin ölümü anlatmıştı.Sonrasında yaşadıklarını.Kendi yaşadıklarını hatırladı.Annesinin dayaktan nasıl öldüğünü.Kadınlar erkekleri deli ediyorlardı ve yaşamamalılardı.

Babası hep böyle söylerdi.Evde biraz daha turladıktan sonra aşağı ki odaya geri döndü.kız kendine gelmişti çocukta yeni yeni ayılıyodu.Çocuğun ayılmasını bekledi.5 dk kadar sonra odaya tekrar döndü.Kız ağlıyor çocuk kelepçelerden kurtulmaya çalışıyordu.Karşılarına geçti ve ''Boşuna uğraşıyorsun o kelepçeleri oraya sabitledim çıkartamazsın.Sizinle bir derdim yok aslında,sadece boynunuzdan kan akmasını görmek istiyorum '' dedi.Esene döndü ve gülümsedi.''Annenin ölümünü gözlerinde görmüşsün,şimdi de sevgilininkini göreceksin sevgilim değil ki diye geçiriyorsun aklından ama onu sevdiğini biliyorum herseyi ortalarda bırakmamalısın'' dedi.Arkasının döndü.Katlanabilir masaya yürüdü ve üzerinden bir neşter aldı.elinde tuttu.''Bu gayet iyi '' dedi.Emre'ye doğru yaklaştı.İkiside şoktaydı ve tepki veremiyolardı.Emrenin yanağına bir çizik attı.sonra kollarına attı.yüzü,elleri kan içinde kalıncaya dek çizik attı.Sonra neşteri boğazında gezdirdi.Esene baktı ağlıyordu,çırpınıyordu.''Üzgünüm'' dedi ve kahkaha atarak neşteri Emre'nin şah damarına vurdu.Geri çekildi ve izlemeye başladı.Esen çıldırmıştı.Kızın bilekleri çırpınmaktan kesilmişti kan akıyordu.Çocuk son nefesi vermeden önce bir şeyler mırıldandı zar zor kısık sesle anlayamamıştı ama önemi yoktu.kızı orada bırakıp tekrar salona döndü.

*****

Esen birden Emre'nin ne dediğini duymak istedi ve sustu.''Bende seni seviyorum.'' demişti.Sesi kısıktı ama anlamıştı.Demek oda onu seviyordu.Artık bi önemi yoktu.Annesi haklıydı çok geç olabilirdi ve olmuştuda.Annesinden sonra sevdiği erkekte gözleri önünde ölmüştü.Burdan kurtulmalıydı.Ama nasıl.İlk kelepçeleri çıkarmalıydı.Çivileri çıkartabilirse kurtulabilirdi.Yaklaşık yarım saat uğrastıktan sonra çivii biraz olsun oynatabilmişti.Katilin bir daha ne zaman döneceğini bilmiyordu o yüzden devam etti.Çivinin çıkmasına az kalmıştı.Bunu çıkarırsa diğeri de kolayca çıkardı.Uğrastı,uğrastı...çıkardı.Diğeri çiviyi tutup çekti.Bir kaç defa tekrarladıktan sonra çıkarmayı başardı.Sonra odanın kapısını yavasça araladı.Adam kanepede uyuyakalmıştı.odaya geri dönüp adamın onları byaıltmak için kullandıgı maddeden pamuga döktü.Adama yavasca yaklasıp burnuna bastırdı.4-5 saniye içinde adam bayılmıstı.Adamın ellerini ayaklarını bağladı.Telefona koştu.Polisi aradı.15 dk sonra kapıda bir polis arabası duruyodu ne biliyosa anlattı.Hatırladığı ne varsa.Adamı tutukladılar.Emre'yi de morga götürdüler.Emrenin cenazesi falan geçtikten sonra yeni bir başlangıç için başka yere taşındı.

*****

Esen yine isteksizce kalktı yatağından.Canı hiçbir şey yapmak istemiyordu.9 aydır olduğu gibi sıkkındı.O günü unutamıyordu.Annesi de aklına geliyordu.Kafası çok karışıktı.Okul hayatı bitmiş gibiydi sadece derslere girip çıkıyordu sınavlara hazırlanmıyordu zayıf değildi ama notları yeterlide değildi.Esen de bunu pek umursamıyordu.Kurtulamıyordu bir türlü yaşadıklarından.Annesine olan olayı atlatmışken Emrenin ölümü ile sonuçlanan olaydan sonra her ikiside üst üste gelmişti.Atlatmaya çalışıyordu.Olmayacağını bile bile.

Aynanın karşısına geçti.Bu gerçekten o muydu ? Bu kız Esen miydi ? Yeni bir başlangıç yapmak için kaçtığı kızdı aynadaki.Boşuna kaçmıştı.Ne yapacağı hakkında hiçbir fikri yoktu.Her sabah neden yaşadığını sorgulamak zorunda kalıyordu.Canı yanıyordu her sabah her akşam her dakika her saniye ve bunu bastırmanın bir yolu yoktu artık.Ne çalmaktan bıkmadığı kemanı ne de söyleyemeden edemediği şarkılar.Yemek yemeyi bile büyük bir yük olarak görüyordu.Yine okula gidip sahte tavırlarını takınıcaktı.Giyindi.Çantasını ve kulaklıklarını aldı.Bütün okul onu ‘’Yalnız’’ diye çağırıyordu.Kimse ile arkadaş olmuyor bir şey anlatmıyor onların yaptıkları etkinliklere katılmıyordu.Tek yaptığı okula gidip eve dönmekti.Resimlerle geçiriyordu.Günlük tutuyordu.Her şeyi yazıyordu.Bu sefer daha fazla yazıyordu.Her yazının sonuna ‘’Anlatmak İçin Yaşadım’’ yazıyordu.Şifresi gibi bir şey olmuştu..Anlatmak için yaşıyordu da neyi anlatacaktı ki artık.Anlatması gereken her şeyi anlatmıştı.Şimdi ne için yaşıyordu ? Ölmek için mi ? Evden çıktı.Yüzüne vuran serinlik onu annesinin öldüğü gece götürmüştü.1-2 dakika boyunca öyle kaldı.Sonra kendine geldi.Kulaklıklarını taktı.Yürümek iyi geliyordu.Evden erken çıkıp okula kadar yürüyordu.Düşünmek için vakti oluyordu.Aklından geçen düşüncelere bıraktı kendini.O düşünce işte.Onu son günlerde bulan o düşünce.Kendine kızıyordu ama yapacaktı.

Okula geldiğinde öğretmeni onu durdurdu ve nasıl olduğunu sordu ve o net cevabı verdi.’’İyi’’.Her zaman ki Esen deyip geçiyordu herkes.Kimse ne yaşadığını bilmeden onu havalı olarak görüyordu.Bu gün öğlene kadar okulda oluşu kadar iyi bir şey olamazdı.Salı günleri öğlene kadar dersi vardı.Resimleri ile daha çok birlikte kalabiliyordu.Zaten müzik ve çizim dersleri vardı sadece.Esen yine kemanı eline alacak,çalacak ve öğretmeni ile arkadaşları söyleyecekti.Değişmezdi bu.Çizim dersinde tasarım yapıyorlardı.Bitiren erken çıkabiliyordu.Sınıf toplandığına göre müzik öğretmenleri geliyor olmalıydı.Kemanı hazırdı.Bugün hangi şarkıyı çalacağını bilmiyordu.Genellikle yabancı şarkıları istiyorlardı.Esen’in korkusu Emre’nin en sevdiği şarkının istenmesiydi.Bununla birkaç defa karşı karşıya gelmişti.Bir şekilde kurtulmuştu ama bu sefer kurtulamayabilirdi.Çünkü öğretmeni söz vermesini istemişti.çalacaktı.Her günkü ayağa kalkma sahnesi ve oturma.Kemanını da alarak kendisine ayrılan kısma geçti.Tam öğretmenin verdiği parçaya başlaycaktı ki sınıftan-gereksizin teki-‘’Bir Fairthale’’ dinleyemedik dedi.Her hafta yapıyordu bunu.Öğretmeni döndü ve ‘’Artık çal sözün var’’ dedi.Derin bir iç çekti ve kafa salladı.Kemanı oturttu.Gözlerini kapattı ve çalmaya başladı.Acısı katlarca artmıştı.Ağlamamak için zor duruyordu.Şarkıyı bilenler eşlik ediyordu.Gözlerini açtı artık tutamayacaktı kendini.Yaşların süzülmesine izin verdi.Şarkıyı bitirdiğinde herkes ona bakıyordu çünkü başka hiçbir parçayı bu kadar yürekten çalmamıştı.Üstüne ağlıyordu birde.Göz yaşlarını sildi.Toparlandı.Diğer parçalara başladı.Sorulanları duymadan.Ders bitiminde toparlandı ve sanat sınıfına gitti.Kimse ile muhattap olmak istemiyordu çizim dersinede girmeyecekti.Kemanını çıkardı.Ayağa kalktı ve en sevdiği şarkıları çaldı.Emre’nin annesinin anısına bir çok parça çaldı.Sonra okuldan çıktı.Dersi bitmediği halde çıktı.Eve kadar yürüdü.Yüzündeki ıslaklığa ve soğuğa aldırmadan yürüdü.Kimse umurunda değildi.Aklından binlerce düşünce geçti.Yine o düşünceye geldi tam evin önünde.Hızla anahtarı deliğe sokup kapıyı açtı.Direk yukarı çıktı.Bir kağıt aldı ve yazmaya başladı.

‘’Önce annemi sonra da sevdiğim adamı kaybettiğim dünya da anlatmak için yaşıyordum.Anlattığıma göre yaşamayabilirim.Sona geldik.Bu film bu kadardı.’’

Kağıdı yatağının üstüne koydu.Kalın uçlu bir kalemle duvara ‘’Pes ediyorum.’’ Yazdı.

Çekmeceden aldığı neşteri şah damarına dayadı ve hızla çekti.7 saniye için ölmüştü.

*****

Okula gelmediğini farkeden öğretmenleri ona bakmak için gittiklerinde bulmuşlardı cesedini.Manzara korkunç ve mide bulandırcıydı.Yazdığı not kısa ama özdü.Polis kızın hikayesini çok iyi biliyordu.Bir polis memuru dayanamayıp ‘’Beklenen son’’ diye bir yorum dahi yapmıştı.Notu alan bir polis memuru Emre’nin katiline göndermişti notu.yaptığının sonuçlarını görsün istemişti.

*****

Ona mektup gelmezdi ki.Cinayetten içeri girmeden önce birkaç mektup arkadaşı olmuştu ama kimse bir katille mektuplaşmıyordu.Zarfı açtı ve kağıdı çıkardı.

‘’8 ay önce evine girip duvara kelepçelediğin kız intihar etti.İfadende dediğin gibi yapmış.Şah damarına dayamış neşteri ve çekmiş.Göremediğin için çok üzülürsün şimdi.Zarftaki notuda yatağının üstüne bırakmış.Odasının duvarına ‘’Pes Ediyorum’’ yazmıştı.Sana duyduğum öfke neden bilmiyorum ama hiç dinmicek.Masum bir kızı öldürdün.Onun kanı da senin ellerinde.’’

Yazıyordu mektupta.Zarftaki notu çıkardı ve okudu.

‘’Önce annemi sonra da sevdiğim adamı kaybettiğim dünya da anlatmak için yaşıyordum.Anlattığıma göre yaşamayabilirim.Sona geldik.Bu film bu kadardı.’’

Gerçekten masım bir kızın hayatına mal olmuştu yaptıkları.Bir kaç gün boyunca durgun durgun oturdu.Yemeğinden biraz yiyor bırakıyordu.Bu kadar ağır bir yükle neden yaşıyordu ki? Gardiyandan ip istedi.Gardiyan ipi getirdiğinde ne yapacağını sorduğunda sabitlemek için kullanacağını söyledi.Sabitleyeceği şey eşya falan değil kendisiydi.Bulunduğu hücre boğazından sabitleyecekti kendini.Ondan önce yapması gerek bir şey vardı.Kağıt kalemi eline aldı.

‘’Öldürmek bana zevkli geldiğinde 10 yaşındaydım.Tavşanımı öldürmüştüm.Babam annemi dövüyordu.Bense tavşanımı öldürüyordum.Daha sonra kedileri öldürdüm.O kadar zevkliydi ki. Annemin ölüsünü görene kadardı.Babamdan nefret etmiştim taki benimle konuşana kadar.Karşısına alıp suçlunun annem olduğunu söylemişti.Hep annem yaşındaki kadınları öldürdüm.Ölümden tekrar zevk alabilmem için 2 kadın öldürdüm.Daha sonra birkaç tane daha.En son o genç kızı öldürecektim.Ters giden işler yüzünden ben hapishaneye tıkıldım.O kız da benim yüzümden öldü.Bu yükü taşıyamayacağıma karar vererek bende ölümü seçiyorum.Ama benim ki bir pes ediş değil kurtuluş.Bu filmde bu kadarmış.Neşterin Müziğini Duydum’’

İpi tavana astı.Sandalyeye çıktı.İpi boynuna geçirip sıkıştırdı.Sandalyeyi itti.1 dakika kadar debelendikten sonra bayıldı.Daha sonra nefessizlikten öldü.Gardiyanlar ölümüne çok sevinmişlerdi.Bıraktığı mektubu alıp defalarca dalga geçmişlerdi.Bunu hakediyordu çünkü.Utanmadan anlatmıştı birde.

Esenin günlüğü her şeyi açıklıyordu.

‘’Bu satırları kaleme aldığım şu saniye şu dakika kaç kişi doğup kaç kişi ölüyordur.Belki bindiğiniz otobüste yanınızdaki adam katildir.Katilinizle tanışmışsınızdır.Belki de o katil sizsinizdir.Sadece yaşamayın.Yaşamak için kurtulmayın.Anlatmak için Yaşayın .’’